Zanim zabierzesz psa ze schroniska
Dowiedz się o nim jak najwięcej od dotychczasowych opiekunów. W końcu macie spędzić razem kolejne lata życia. Zapoznaj się z kartą leczenia psa, w której zawarte są wszystkie informacje o jego stanie zdrowia. Możesz również otrzymać jej kopię. Dzięki zebranym informacjom łatwiej ci będzie zrozumieć zachowania i potrzeby nowego przyjaciela. Pamiętaj jednak, że zachowanie psa w domu może być odmienne od zachowania w warunkach schroniskowych.
Jedziemy do nowego domu
Wiele naszych psów ma już za sobą doświadczenia związane z jazdą samochodem. Niektóre znoszą to dobrze innym sprawia to problem. Jeżeli droga do domu jest długa powiedz o tym przed adopcją, wtedy pies przed podróżą nie zostanie nakarmiony aby lepiej zniósł ten czas. Przygotuj siebie i samochód to tej podróży. Zabezpiecz siedzenie np. kocem, zaopatrz się w szelki lub transporter do przewozu zwierząt a najlepiej zapewnij opiekę drugiej osoby. Pamiętaj, że najwięcej ucieczek psów bezpośrednio po adopcji zdarza się właśnie podczas transportu, przy wysiadaniu z samochodu. Przed otwarciem drzwi upewnij się, że pies jest właściwie zabezpieczony obrożą, szelkami i smyczą. Absolutnie nie spuszczaj psa ze smyczy.
Jak wejść do domu
Kiedy wysiądziesz z samochodu pod swoim domem nie pędź z psem do środka. Nie narażaj go na huczne, stresujące powitanie z całą rodziną i sąsiadami. Daj mu czas na spokojne obwąchanie okolicy. Załatwienie pilnych potrzeb fizjologicznych. Pozwól mu na spokojne zapoznanie się z okolicą domu i dopiero po tym wprowadź do domu.
Teraz najważniejsze dwa słowa w waszym życiu to „czas” i „spokój” często je stosuj w praktyce. Pies musi spokojnie, stopniowo, poznać cały dom i jego zapachy. Pozwól mu na to ale nie zmuszaj na siłę. Daj mu czas na zapoznanie się ze wszystkimi domownikami. Niech pierwszy kontakt będzie pozbawiony wybuchowych emocji, okrzyków radości i zbędnego zamieszania – pies w nowym miejscu czuje się zakłopotany, nie dokładaj mu emocji.
Legowisko psa
Legowisko psa jest ważnym miejscem. To tu nasz pupil będzie spędzał większość czasu. Ulokuj posłanie w miejscu ustronnym i bezpiecznym ale takim, do którego będą docierały wszystkie domowe odgłosy i z którego psiak będzie miał możliwość obserwowania „terenu”. Legowisko nie może znajdować się na środku pomieszczenia czy też w przejściu, po którym przebiegają trakty komunikacyjne rodziny. Jeżeli dysponujesz dużą przestrzenią fajnie jest stworzyć dwa takie miejsca tak aby pupil miał wybór. Nie stresuj się jeśli źle wybierzesz lokalizację legowiska. Twój pies sam ci pokaże, w którym miejscu czuje się najbezpieczniej i gdzie powinno się znaleźć jego „łóżko”. Nie zmuszaj psa do wejścia na nowe legowisko! On to miejsce musi kojarzyć pozytywnie, to jest jego azyl. Dlatego zachęcaj np. smaczkiem, zabawką ale nie zmuszaj na siłę
Czym i jak karmić pupila
Zapytaj w jaki sposób pies był żywiony w schronisku. Nagła zmiana sposobu żywienie może spowodować pojawienie się problemów żołądkowych i biegunki. Przestawianie psa na inną karmę powinno odbywać się płynnie i stopniowo. Każdy pies w schronisku żywiony jest zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami. Jeżeli potrzebuje specjalistycznej karmy weterynaryjnej otrzymasz taką informację przed adopcją. Karma powinna być dobrana do potrzeb psa. Istnieją różne metody żywienia i warto je skonsultować z lekarzem weterynarii opiekującym się psem. Właściwie żywienie psa to rzadsze wizyty u lekarza i piękny wygląd pupila. Psa można żywić gotową karmą dobrej jakości, jedzeniem gotowanym specjalnie dla psa lub np. dietą BARF. Wyrzuć z jadłospisu psa resztki z obiadu, przyprawy, ścinki wędlin, kasze i suche pieczywo – to nie jest jedzenie właściwe dla psa!
Załatwianie potrzeb
Na początku musisz wiedzieć, że schronisko, nawet najlepsze, nie jest domem. Zupełnie inaczej wygląda załatwianie się psa w schronisku gdzie mieszka często w kojcu z wybiegiem a nie w pokoju. Dlatego każdemu psu, niezależnie od wieku mogą zdarzać się „wpadki” w pierwszym okresie po adopcji. W przypadku szczeniąt nauka zachowywania czystości może trwać dłużej niż u psów dorosłych. Dorosłe psy czasem potrzebują jedynie powtórki nauki i przypomnienia. Kiedy poznają rozkład dnia i godziny spacerów szybko się dostosują do zwyczajów w domu. Na początku warto wychodzić na „siku” jak najczęściej, nawet co 2-3 godziny. Nigdy nie karzemy i nie karcimy psa za „wpadki” w domu. Przyniesie to efekt odwrotny od oczekiwanego. Pamiętaj, że pies nie robi tego celowo czy też złośliwie. Pogłębianie jego stresu karceniem nie będzie pomocne, a tylko pogorszy sytuację. Jeżeli chcesz aby psiak szybko opanował zasady psiej toalety nagradzaj poprawne zachowani, a ignoruj te niewłaściwe. Za każdym razem kiedy pupil poprawnie załatwi się na spacerze pochwal go, nagrodź smaczkiem lub wyraźnie uciesz się z jego zachowania. Psy uwielbiają sprawiać nam radość dlatego będą powtarzać zachowania, które nagradzamy. Z biegiem czasu wydłużaj przerwy między spacerami aż osiągniecie liczbę 3 spacerów w ciągu dnia
Co jest najważniejsze
W początkowym okresie najważniejsze dla psa jest spokój, bezpieczeństwo i czas. Właściwie potrzebujecie tego oboje aby poznać siebie nawzajem, zrozumieć a być może też zaakceptować pewne wzajemne niedoskonałości. Na początku zapomnij o tym, że pies „musi” kochać cię bezgranicznie z wdzięczności za zabranie ze schroniska. Wasza więź dopiero się buduje. Jeżeli odpowiednio zadbasz o wzajemne relacje będzie to więź silna i trwała, ale wymaga to czasu i twojego mądrego zaangażowania w jej budowanie. „Nie zagadaj, nie zaniuniaj” psa. On nie potrzebuje słownych wyrazów zachwytu wyrażanych piskliwym głosem ani zbyt nachalnych przytulanek. Potrzebuje przekonać się, że ma spokojnego, zrównoważ nowego opiekuna, który będzie gwarantem bezpieczeństwa. Pies doskonale odczytuje twoje sygnały i mowę ciała. Przez długi czas po adopcji nie wolno ci spuszczać psa ze smyczy. Wiele adoptowanych zwierząt gubi się właśnie w pierwszym okresie pobytu w nowym domu. Pies jeszcze cię nie zna, nie zna terenu, może jeszcze nie czuć się pewnie w nowym domu. Dlatego przed każdym wyjściem upewnij się, że obroża lub szelki i smycz są prawidłowo zapięte. Kiedy więź miedzy wami stanie się silniejsza możesz zacząć myśleć o podjęciu pracy nad posłuszeństwem. Możesz skorzystać z doświadczenia dobrego psiego przedszkola lub sprawdzonego trenera psów. Warto wiedzieć, że psa trzeba nauczyć wielu nowych rzeczy, np. zostawania samemu. Zdarza się, że samotność powoduje u psa zachowania stresowe.
Pamiętaj twój pies ma za sobą przeszłość nie zawsze była to przeszłość zła! Jeżeli widzisz, że pies boi się pewnych rzeczy, dźwięków miejsc – nie musi to oznaczać, że ma za sobą związane z tym traumy. Jego zachowanie może wynikać z nieznajomości spotkanych bodźców i braku wyuczonych reakcji na nie. Twoje zadanie jako odpowiedzialnego opiekuna polega na tym, żeby pokazać psu, że świat nie jest zły. Dlatego ucz psa ignorować bodźce, które wywołują w nich lęk. Im szybciej swoim zachowaniem, postawą, spokojem pokarzesz psu, że TY się nie obawiasz, nie lękasz, nie boisz i w obliczu tych bodźców zachowujesz spokój, tym szybciej twój pies zrozumie, że jego obawy nie są uzasadnione.
Jak postępować po adopcji kota
Zachęcamy do skorzystania z poniższych wskazówek, aby ułatwić mu stopniowe przyzwyczajenie się do nowej rodziny i środowiska:
Aby ułatwić kotu asymilację w nowym domu umieść go w jednym pomieszczeniu ( najlepiej z kuwetą) i pozwól mu na zapoznanie się z otoczeniem w ciszy i spokoju.
Jeśli w domu są rezydenci zwierzęcy wprowadzaj ich stopniowo, kiedy kot zadomowi się w nowym otoczeniu. W okresie przejściowym, możesz dawać mu zabawki lub przedmioty pozostałych zwierząt i na odwrót, aby wszystkie z nich zapoznały się z nowymi zapachami.
Zabezpiecz dom, schowaj wszelkie trujące substancje, zasłoń ekranami kominki i upewniaj się, że kosze i toalety mają zamknięte pokrywy.
Jeśli Twój kot będzie kotem wychodzącym - trzymaj go w domu przez co najmniej pierwsze cztery tygodnie, aby zmniejszyć ryzyko, że odejdzie.
Znajdź lecznicę i umów się na wizytę, aby poddać kota badaniom kontrolnym tak szybko, jak to możliwe - jeszcze zanim wprowadzisz go do pozostałych zwierząt w domu. Unikniesz w ten sposób ryzyka rozprzestrzenienia się potencjalnych infekcji.