Wilk szary Canis lupus
Wilk szary to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Jest uważany za jednego z najbardziej inteligentnych drapieżników. Żyje w stadach zwanych watahami, złożonych z kilku a nawet kilkunastu osobników. Zamieszkuje zwarte kompleksy leśne. Wilki polują stadem, głównie wczesnym rankiem lub tuż przed zmierzchem. W poszukiwaniu ofiary potrafią pokonać w ciągu doby nawet kilkadziesiąt kilometrów. Polują głównie na średniej wielkości ssaki: jelenie, sarny, dziki, łosie. W okresach, gdy brakuje pokarmu zdarza się, że wilki atakują zwierzęta gospodarskie, zwłaszcza w tych regionach kraju, gdzie są one pozostawiane na pastwiskach na noc (Bieszczady, Podlasie).
Populacja wilka w Polsce, prawie doszczętnie wytępiona w okresie powojennym, powoli odradza się. Powodem może być objęcie wilka ścisłą ochroną gatunkową, ale także zmiana świadomości na temat roli, jaką odgrywa w ekosystemie. W warunkach naturalnych wilki dożywają do 12-16 lat, a w niewoli nawet do 25 lat. Wilki mają w naturze bardzo duże znaczenie prowadząc selekcję wśród zwierząt, zabijając najsłabsze, stare i chore. Wilk wpisany jest do Polskiej Czerwonej Księgi jako gatunek zagrożony wyginięciem.
W białostockim Akcencie ZOO kolekcja wilków jest reprezentowana przez 3 osobniki: 2 basiory (samce) i 1 waderę (samicę). Pierwszym wilkiem, jaki u nas zamieszkał, jest Silvan.
Pochodzi ze stanu naturalnego, z Puszczy Knyszyńskiej, przyjechał do nas 27 września 2013 roku jako 8-miesięczny szczeniak z Nadleśnictwa Poczopek. Kolejne 2 wilki przyjechały 17 listopada 2013roku, jako 6-miesięczne szczeniaki z parku wilczego w Perlebergu pod Berlinem. Silvan jest większy od pozostałych osobników i w stadzie pełni funkcję samca alfa. Nasze wilki zamieszkują przestronny, nowoczesny wybieg składający się z dwóch zagród o łącznej powierzchni 1245m².
Kuc szetlandzki
Kuce szetlandzkie wywodzą się z Wysp Szetlandzkich. Jest to archipelag wysp położonych na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii. Nikt dokładnie nie wie, jak i kiedy powstała ta rasa. Jest to jedna z najmniejszych ras kuców na świecie. Koniki te prawdopodobnie wywodzą się od prehistorycznego kuca, którego niski wzrost był wynikiem naturalnego procesu karłowacenia spowodowanego przystosowaniem się do skrajnie trudnych warunków bytowych panujących na wyspach. Dziko żyjące kuce szetlandzkie można spotkać na Wyspach Szetlandzkich ora w Parku Narodowym Dartmoor w Anglii.
W XIX wieku, ze względu na ich niewielkie wymiary i siłę, koniki szetlandzkie były wykorzystywane do pracy w kopalniach, prac polowych, transportu towarów oraz jazdy wierzchem. Obecnie, ze względu na swój charakter i łagodne usposobienie świetnie nadają się do pracy z dziećmi z porażeniem mózgowym, a także do ciągnięcia małych bryczek.
W kolekcji mamy dwie klacze. Są to ośmioletnia Malina i siedmioletnia Łaciatka. Obie urodziły się w naszym ZOO. Ich rodzice zostali w ramach wymiany przekazani do innych ośrodków hodowlanych. Klacze zajmują przestronny wybieg o powierzchni 899m². Do swojej dyspozycji mają też stylową wiatę. Są bardzo lubiane przez zwiedzających, zwłaszcza dzieci.
Żubr europejski Bison bonasus
Obecnie w stanie dzikim żubry występują w Polsce, na Litwie, Białorusi i Ukrainie, w Rosji, Słowacji i Niemczech. Polskie stado to populacja białowiesko- nizinna oraz populacja żyjąca w Bieszczadach białowiesko – kaukaska. Żubr jest największym roślinożercą w Europie. Masa dorosłego samca wynosi średnio 700 kg, ale znane są przypadki, że zbliżała się do 1 tony. W kłębie osiągają wysokość do 170-190cm. Samice są wyraźnie mniejsze. Wysokość w kłębie dochodzi u nich do 160cm, a masa ciała do 650kg.
Gatunek w latach dwudziestych i trzydziestych poprzedniego wieku był skrajnie zagrożony wyginięciem. W stanie naturalnym wyginął w roku 1919 i na świecie pozostały tylko pojedyncze osobniki w ogrodach zoologicznych i prywatnych hodowlach. W roku 1925 na całym świecie żyło łącznie 66 sztuk tych zwierząt. Do Puszczy Białowieskiej żubry powróciły w roku 1929, kiedy trafiły tam dwa pierwsze osobniki.
Obecnie żubr nie jest już gatunkiem zagrożonym, choć pozostaje na liście gatunków ściśle chronionych. W 2013 roku populacja polskich żubrów wynosiła 1377 sztuk. Największe dzikie stado zamieszkuje Puszczę Białowieską, pozostałe żyją w Puszczach Knyszyńskiej oraz Boreckiej, a także w Bieszczadach i lasach w rejonie Mirosławca i Drawska Pomorskiego. Na wolności żubry dożywają wieku 20 lat, a w niewoli ich czas życia jest nieco dłuższy.
W kolekcji białostockiego Akcent ZOO pozostał obecnie jeden osobnik tego gatunku. Poranny urodził się 27 czerwca 2002 roku. To syn Kawki i Kacpra, które przyjechały do Białegostoku w 1999 roku. Nasz żubr zajmuje największy wybieg, zlokalizowany w południowej części ZOO, od strony Lasu Zwierzynieckiego. Chętnie podchodzi do ogrodzenia, prezentując zwiedzającym swoje piękno i dostojeństwo.
Osioł domowy Equus asinus
Gatunek z rodziny koniowatych. W stanie dzikim występują dwa podgatunki osła afrykańskiego, osioł nubijski i osioł somalijski. Natomiast udomowiona forma osła afrykańskiego – osioł domowy jest użytkowany przez człowieka w wielu krajach na całym świecie. Wykorzystuje się go do różnych prac, np. jako zwierzęta juczne do transportowania towarów, do jazdy wierzchem lub jako zwierzęta pociągowe. Ich łagodny temperament powoduje, że stanowią atrakcję dla dzieci. Są też wykorzystywane do nauki jazdy wierzchem.
W naszym Akcencie ZOO osły, chociaż nie są przedstawicielami naszej fauny, były od zawsze.
Ze względu na dość głośny sposób porozumiewania się oraz mając na uwadze spokój mieszkańców okolicznych bloków, wybieg osłów został zlokalizowany w południowej części obiektu. Ich sąsiadem jest dostojny żubr, któremu radosne nawoływania nie przeszkadzają, zwłaszcza wcześnie rano. Nasze osiołki do tego stopnia wrosły w krajobraz miasta, że trudno sobie wyobrazić organizację corocznej żywej szopki bożonarodzeniowej bez ich udziału. Są uwielbiane przez dzieci. W kolekcji mamy trzy osiołki. Dana z 2004 roku, Młoda z 2011 roku oraz ogier Bartek, urodzony w 2010 roku.
Jeleń szlachetny Cervus elaphus
Zamieszkuje Europę środkową i południową, Azję, Afrykę Północną, a także Amerykę Południową, Australię i Nową Zelandię. W Polsce jeleń szlachetny występuje jako podgatunek – jeleń europejski (Cervus elaphus elaphus), nazywany również jeleniem skandynawskim. Jeden z największych gatunków z rodziny jeleniowatych. Masa ciała to 80-230kg. Wśród samców zdarzają się osobniki o wadze przekraczającej 450kg. Średnia długość życia wynosi 14-16lat, ale notowane były osobniki, które dożywały wieku 25 lat. Jelenie mają duże znaczenie gospodarcze. Są popularną i powszechnie występującą zwierzyną łowną. Mają istotny wpływ na formatowanie lasów poprzez zgryzanie i pałowanie młodych pędów drzew. Są ważnym elementem łańcucha pokarmowego, stanowiąc podstawę wyżywienia wilków i rysiów.
Jeleń szlachetny w kolekcji jest od zawsze. Był to jeden z pierwszych gatunków, które zamieszkiwały Zwierzyniec. Obecnie w kolekcji posiadamy 5 dorodnych samic w wieku od 9 do 16 lat, które są siostrami. Wszystkie zwierzęta pochodzą z białostockiej hodowli. Wybieg jeleni jest przestronny i zajmuje powierzchnię ponad 1600m². Wyposażony w stylowe wiaty i paśniki. W jego części centralnej posadzono zagajnik brzozowy, który stanowi zwierzętom miejsce odpoczynku i schronienia przed słońcem.
Świnka wietnamska zwisłobrzucha
Świnka wietnamska pochodzi z terenów Azji południowej-wschodniej. Do Europy trafiła w roku 1866 prosto z Wietnamu, z okazji otwarcia ogrodu zoologicznego w Budapeszcie. Obecnie w świecie hoduje się ok. 440 ras świń i w tej grupie jest nasz wietnamska świnka zwisłobrzucha. Świnki to zwierzęta mało wybredne. Podstawę ich wyżywienia stanowi zielonka oraz np. resztki kuchenne. W okresie zimowym w pożywieniu powinny znaleźć się produkty wysokoenergetyczne np. ziarna zbóż. Są doskonale przystosowane do naszego klimatu, chociaż ich ojczyzną są kraje o dużo cieplejszym klimacie. Świnki żyją około 10 lat. W Polsce świnki wietnamskie stały się bardzo popularne w gospodarstwach agroturystycznych jako lokalna atrakcja.
Świnki wietnamskie stanowią główną atrakcję wybiegu, który nazywamy mini zoo. Są to bardzo wesołe i ciekawskie zwierzątka uwielbiane przez dzieci. Są bardzo aktywne i przyzwyczajone do obecności najmłodszych zwiedzających ZOO. Uwielbiają pieszczoty, a zwłaszcza czochranie. Przyjmują pokarm z ręki a o czochranie potrafią upomnieć się same. Gdy nie ma chętnych do czochrania, nasze świnki potrafią same o siebie zadbać i z lubością ocierają się o twarde elementy wybiegu.
Królik domowy Oryctolagus cuniculus f.domesticus
Związki człowieka z królikiem są znane od czasów biblijnych. Mięso tych zwierząt było bardzo cenione na całym obszarze Imperium Rzymskiego. Francuscy mnisi w średniowieczu chętnie hodowali króliki, bo ich mięso było traktowane na równi z rybim i spożywane w okresie wielkiego postu. Królik domowy to udomowiona, prawdopodobnie w Hiszpanii forma królika europejskiego, zajęczaka z rodziny zającowatych. Obecnie, obecnie poza funkcją gospodarczą króliki pełnią również funkcję zwierzęcia domowego, hodowanego dla towarzystwa. Króliki żyją ok. 7 lat.
W naszym Akcencie ZOO króliki stanowią jedną z atrakcji dla zwiedzających na wybiegu mini zoo.
Część kolekcji pochodzi od anonimowych hodowców, inne przyjechały do nas z Mikołajówki.
Kura czubatka
Obecnie w kolekcji jest 5 osobników tego gatunku.
Konik Polski Equus gmelini
Dzikimi przodkami koników polskich były tarpany, podobne do odkrytych przez rosyjskiego naukowca Nikołaja Przewalskiego. Zamieszkiwały leśne obszary Polski, Litwy i Prus aż do końca XVII wieku. Niewielkie stada tych koni przetrwały do 1780 roku na terenie obecnej Puszczy Białowieskiej. W związku z biedą panującą w XIX wieku koniki zostały rozdane okolicznym chłopom z przeznaczeniem prac polowych. Były często krzyżowane z innymi rasami koni. W 1923 roku w Stadninie Koni w Janowie Podlaskim podjęto próby hodowli i zachowania pierwotnej rasy prymitywnych koni, która została nazwana konikiem polskim. Na terenie Puszczy Białowieskiej, w warunkach rezerwatowych rozpoczęto również hodowlę koni o typowych cechach tarpana. Obecnie duże stada koników polskich, żyjące na wolności można podziwiać w mazurskich lasach, w okolicach Popielna.
Koniki Polskie to niewielkie konie o silnej i krępej budowie ciała. To z natury łagodne zwierzę, wykorzystywane do hipoterapii, a także jako zwierzę pociągowe i do rekreacji. Jego bliskie pokrewieństwo z dzikim tarpanem powoduje, że poza Polską często jest nazywany tarpanem. W warunkach naturalnych zwierzęta żyją ok. 25 lat, ale niektóre osobniki dożywają wieku nawet 30 lat.
W naszym ZOO mamy w kolekcji pięć osobników tego gatunku. Zwierzęta pochodzą z ośrodków hodowlanych w Toruniu (klacz Jasnota), w Kadzidłowie (ogier Sułtan) i w Mikołajówce (klacz Gwinea). Pozostałe dwa ogiery Goliat z 2014 roku i Gigant z 2015 roku pochodzą z hodowli własnej.
Daniel zwyczajny Dama dama
Pełna nazwa gatunku obowiązuje od niedawna, bo od 2015 roku. Gatunek pochodzi z obszarów Azji Mniejszej, a na teren Europy został sprowadzony przez Fenicjan. Daniel zwyczajny należy do rzędu parzystokopytnych i rodziny jeleniowatych. Jest mniejszy i delikatniejszy od jelenia szlachetnego i większy od sarny. Samice danieli mają wyjątkowo piękne oczy o czekoladowej barwie, otoczone bajecznie długimi i podkręconymi rzęsami, a w terenie poruszają się z gracją. Dlatego też łacińska nazwa gatunku Dama dama odzwierciedla ich wyjątkową urodę. Daniel zwyczajny nie jest gatunkiem zagrożonym i na terenie, na którym występuje, ma duże znaczenie jako zwierzę łowne, a także jest ważnym elementem w łańcuchu pokarmowym. Podgatunkiem zagrożonym jest daniel mezopotamski występujący w północnej Afryce.
Daniele zwyczajne w Akcencie ZOO są hodowane od wielu lat w dwóch formach kolorystycznych: płowej i leucystycznej (prawie białej), której nie należy mylić z albinotyczną. Obecnie zamieszkuje 7 danieli leucystycznych oraz 6 danieli płowych. Najmłodsze urodziły się w 2019 roku. Młode daniele są przeurocze i powodują, że zwłaszcza dzieci, chętnie obserwują ich nieporadne pierwsze kroki życia. Na przestronnym wybiegu danieli znajduje się starodrzew liściasty, który daje zwierzętom cień i miejsce do wypoczynku.
Puchacz zwyczajny Bubo Bubo
W stanie naturalnym na terenie Polski puchacz jest uważany za skrajnie rzadki gatunek. Szacuje się, że żyje u nas ok. 250-270 pra. Zamieszkuje głównie lasy w górach, na północy i we wschodniej części kraju. Występuje również na Podlasiu, głównie w Puszczy Białowieskiej i Knyszyńskiej. Puchacz to największa sowa europejska i prawdopodobnie największa sowa świata. Rozpiętość jej skrzydeł osiąga 160-190cm. W warunkach naturalnych dożywają 20 lat, a w niewoli nawet 40 lat. Puchacz jest gatunkiem rzadki, objętym całkowitą, czynną ochroną gatunkową. Badania z ostatnich lat dowodzą, że populacja puchaczy w Polsce nieznacznie rośnie.
W kolekcji ZOO mamy dwa ptaki tego gatunku, samca i samicę. Samiec przyjechał do nas w 2001 roku z ośrodka hodowlanego w Kadzidłowie, natomiast samica w roku 2012 z Ogrodu Zoologicznego w Warszawie. Ptaki szybko się zaprzyjaźniły i mają w naszym Akcencie swój dom. Chętnie pokazują się zwiedzającym, nawet w środku dnia.
Myszołów zwyczajny Buteo buteo
Myszołów jest najpopularniejszym ptakiem drapieżnym występującym w Polsce. Wg różnych szacunków liczba gniazdujących par przekracza 40 tys. sztuk. W Polsce od kilkunastu lat notuje się wzrost liczebności tego gatunku. Jest ptakiem migrującym. Jednak zaobserwowano, że od kilkunastu lat niewielka część populacji myszołowów zwyczajnych przystosowała się do zimowych warunków naszego kraju i nie odlatuje. Są to ptaki głównie z zachodniej Polski. Najdłużej żyjącym myszołowem zwyczajnym, którego wiek oznaczył człowiek, był osobnik który przeżył 24 lata, najczęściej jednak ptaki żyją kilkanaście lat. Gatunek jest prawnie chroniony na terenie całego kraju.
W naszym ZOO mamy jednego osobnika tego gatunku.
Puszczyk zwyczajny Strix Aluto
Najpospolitsza sowa w Polsce oraz najczęściej spotykana w Europie. Coraz częściej zasiedla tereny zurbanizowane. Sowy w wyniku ewolucji posiadły zdolność bezszelestnego latania. Jest to bardzo ważna umiejętność wpływająca na skuteczność polowania. Bezszelestne poruszanie się w powietrzu jest zasługą specjalnej budowy piór, które na skrajnych krawędziach posiadają tzw. grzebyk, który powoduje łagodne rozpraszanie i rozdzielanie się powietrza za skrzydłem, wyciszając w ten sposób jego szum. Ponadto górne powierzchnie skrzydeł są pokryte puszkiem, który skutecznie tłumi dźwięki podczas lotu.
Mimo, że puszczyki powszechnie występują na terenie całego kraju, są objęte ścisłą ochroną gatunkową.
W naszym ZOO mamy jednego osobnika tego gatunku, samca, który przyjechał do nas z Kadzidłowa w 1998 roku.
Ryś euroazjatycki Lynx lynx
W Europie żyje ponad 9 tys. rysiów. Stałą obecność stwierdzono w 23 krajach. Największa ich populacja występuje w krajach Europy środkowej i północnej. W Skandynawii rysie spotykane są nawet poza kołem podbiegunowym. Najwięcej tych zwierząt (ponad 90% populacji) żyje w lasach Syberii. Występują także w Azji Środkowej.
W Polsce w roku 2010 żyło 285 rysiów. Wyróżnia się dwie populacje: nizinną, występującą w Polsce Północnowschodniej i karpacką, zasiedlającą tereny Karpat i Pogórza Karpackiego. Ryś nizinny występuje w Puszczy Knyszyńskiej, Augustowskiej i Białowieskiej. Przeprowadzone w 2015 r. tropienia wykazały, że może ich być niewiele więcej niż 40 osobników. Populacja podgatunku karpackiego jest liczniejsza. W ostatnich latach notuje się powolny wzrost liczby rysiów obu populacji, ale gatunek nadal wymaga intensywnej ochrony.
W niewoli rysie mogą dożywać nawet 25 lat, jednak w warunkach naturalnych najstarsze rysie żyły 18 lat. W populacjach eksploatowanych łowiecko żyją one zdecydowanie krócej. Rysie mają wielu naturalnych wrogów, wśród których najgroźniejszymi są wilki, ptaki drapieżne i w dalszym ciągu człowiek. Bardzo groźne są również różne pasożyty jak tasiemce, nicienie, glisty a także wirusy i bakterie. Człowiek zagraża tym pięknym zwierzętom poprzez kłusownictwo i niszczenie naturalnych siedlisk. Rysie w Polsce od 1995 roku są pod ścisłą ochroną gatunkową. Są także wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt jako gatunek zagrożony.
W roku 2015 w białostockim Akcencie ZOO wybudowany został nowoczesny, przestronny, dwuczęściowy pawilon dla rysiów o łącznej powierzchni wybiegu ponad 200m². W 2016 roku doposażono go w kryjówki, konary drzew, mini kaskadę wodną oraz posadzono rośliny. 22 lipca 2016 roku obiekt został zasiedlony przez przepiękną samicę podgatunku nizinnego. Zwierzę urodziło się w 2014 roku we Wrocławskim Ogrodzie Zoologicznym. Rysia bardzo szybko zaaklimatyzowała się w nowym domu i czuje się u nas znakomicie. Wzbudza wielkie zainteresowanie wśród zwiedzających, chociaż nie zawsze można ją zobaczyć na wybiegu. Podobnie jak jej kuzyni w naturze, jest ukryta w zakamarkach wybiegu, przesypiając porę dzienną.
Żbik europejski Felis silvestris silvestris
Żbiki występują głównie w lasach liściastych w pasie od zachodniej Europy po północno-zachodnie Chiny i środkowe Indie. Na południu granicą ich występowania jest północna Afryka. W Polsce można je obecnie spotkać jedynie w Karpatach. Żbik to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Od zwykłych kotów różnią się wielkością. Dorosłe samce w kłębie osiągają wysokość nawet 40cm. Masa ciała to 4 – 10kg. W stanie dzikim żyją ok. 8-10 lat, a w niewoli nawet d 20 lat.
Żbik w Polsce jest gatunkiem skrajnie rzadkim. Populacja w Polsce szacowana jest na ok. 200 sztuk. W Białowieży po raz ostatni notowano je pod koniec XIX wieku. Żbiki w Polsce od roku 1952 podlegają ścisłej ochronie gatunkowej.
W naszej kolekcji mamy parkę żbików. Kotkę, urodzoną w 2011 roku i o rok starszego, przepięknego kocura. Zwierzęta przyjechały do nas w 2013 roku z Łódzkiego Ogrodu Zoologicznego. W ciągu dnia mało aktywne, dlatego odwiedzający rzadko mają okazję je podziwiać. Najczęściej są ukryte, śpiące lub odpoczywające w wiklinowych koszach lub wydrążonych pniach drzew.
Niedźwiedź brunatny Ursus arctos
Zamieszkuje Amerykę Północną, Europę północną oraz Azję. Stałą obecność w Europie potwierdzono w 22 krajach. W Polsce żyje ok. 90 osobników, ale jeszcze 45 lat temu żyło zaledwie kilkanaście sztuk. Spotkać go można na południu kraju w Karpatach, na Podkarpaciu, w Tatrach i Bieszczadach, ale jeszcze w XIX wieku żyły w innych częściach kraju, m.in. w Puszczy Białowieskiej i na Mazurach. W Europie najwięcej niedźwiedzi żyje w Rumunii (ok. 6000 sztuk).
W pozycji wyprostowanej dorosły samiec może osiągać do 3m. Średnia waga to 200-450kg. Spotyka się osobniki, których waga może dochodzić do 800kg. W stanie dzikim niedźwiedzie dożywają 35-40 lat, a w ogrodach zoologicznych nawet do 55 lat. Niedźwiedzie nie są gatunkiem zagrożonym, nie mniej w Polsce objęte są ochroną gatunkową.
Obecnie w kolekcji zwierząt posiadamy jednego osobnika, samca Grzesia.
Miś zamieszkuje nowoczesny i przestronny wybieg z fosą wodną, kaskadą z jacuzzi, elementami zabawowymi, hamakiem oraz gawrą zaaranżowaną na wzór groty skalnej. Wybieg posiada podwójne ogrodzenie. Cały jego teren położony jest w dole, dzięki czemu można bezpiecznie obserwować zwierzęta. Niedźwiedź ma dużo miejsca do spacerowania, mają gdzie się ukryć prze słońcem i znaleźć ochłodę w przestronnej fosie. Nasz Grześ to uwielbia.
Grześ przyjechał do nas 2 lipca 2012 roku. Był podarunkiem Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego. Urodził się w 1985 roku i przez wiele lat przebywał w Barlinku pod Warszawą w betonowym kojcu z kratami. Był przeznaczony do pracy w cyrku. Na szczęście nigdy w swoim życiu nie musiał występować na cyrkowej arenie. Jego los zmienił się gdy trafił do Warszawskiego ZOO. Szybko stał się pupilem opiekunów i zwiedzających. Jest bardzo przyjaznym zwierzęciem. Chętnie podchodzi bliżej zwiedzających popisując się różnymi sztuczkami i pozami. Dzisiaj jest jedną z największych atrakcji białostockiego Akcentu ZOO, uwielbiany przez dzieci.
Koza domowa Capra hircus
W kolekcji mamy dwie panie kozy. Obie przyjechały do nas z ośrodka hodowlanego w Mikołajówce koło Suwałk. Urodziły się w 2012 roku. Jedna to Ewa, druga Karolina. Są bardzo sympatyczne i energiczne. Zamieszkują spory wybieg z drewnianą obórką, urozmaicony naturalnymi elementami i kamieniami. Obok wybiegu występuje starodrzew dający cień i podkreślający jego walory.
Bocian biały Cicionia ciconia
W kolekcji Akcentu ZOO przebywają dwa osobniki tego gatunku.
Ptactwo wodne
Po przebudowie Akcentu ZOO zwiedzający uzyskali dostęp do stawu zlokalizowanego w samym centrum obiektu. Ponieważ to bardzo piękny kawałek wody z dwiema wyspami porośniętymi starodrzewem, bardzo chętnie przebywają tu kaczki. Upodobały sobie to miejsce. Staw został zarybiony kolorowymi karasiami. Z tego względu często odwiedzają nas również czaple.
Kura wodne
W akcencie, tuż przy mini zoo, mieszka stadko 5 kur domowych. Stanowią zgraną grupę i zawsze trzymają się razem. Są aktywne w ciągu dnia i ciągle się kręcą po wybiegu.
