Dżigit

Do schroniska przyprowadzili go ludzie, którzy znaleźli go w tragicznym stanie fizycznym. Był wychudzony, wycieńczony, nie dał rady wstać, nie reagował na nic. Miał głęboko w szyję wrośniętą obrożę. Gdy Dżigit odzyskał siły, okazało się, że jego stan psychiczny jest równie kiepski. Panicznie bał się ludzi, uciekał w najdalszy kąt boksu, nie pozwalał się do siebie zbliżyć. Zaczął przekonywać się do ludzi. Zobaczył, że głaskanie sprawia przyjemność, że nikt już nie zrobi mu krzywdy. Stał się strasznym pieszczochem, chętnie wtulającym się w człowieka. Mimo to Dżigit źle znosi pobyt w schronisku, często swoje emocje wyładowuje na ogonie, ganiając go i gryząc. W dalszym ciągu jest nieco zamknięty w sobie. Nie przepada za mężczyznami, obawia się gwałtownych ruchów i potrzebuje trochę czasu, zanim przekona się do kogoś na tyle, żeby dać się pogłaskać. Na spacerach jest grzeczny, nie ciągnie na smyczy i nie zwraca zbytniej uwagi na inne psy. W schronisku mieszka na mnogim boksie i nie kłóci się ze swoimi współlokatorami.